| rdfs:comment
| - Alina Margolis-Edelman (ur. 18 kwietnia 1922 w Łodzi, zm. 23 marca 2008 w Paryżu) - polska lekarka i działaczka społeczna, uczestniczka powstania w getcie warszawskim. Córka lekarza i działacza społecznego Aleksandra Margolisa (pseud. Paweł Gart, 1887-1939) i Anny Markson (1892-1986). Była pierwowzorem Ali z Elementarza Mariana Falskiego, zaprzyjaźnionego z jej rodzicami. Po wydarzeniach Marca 1968 i rozpętanej kampanii antysemickiej nie pozwolono jej na kontynuację pracy naukowej, odrzucając rozprawę habilitacyjną, dotyczącą teorii typów cukrzycy.
|
| abstract
| - Alina Margolis-Edelman (ur. 18 kwietnia 1922 w Łodzi, zm. 23 marca 2008 w Paryżu) - polska lekarka i działaczka społeczna, uczestniczka powstania w getcie warszawskim. Córka lekarza i działacza społecznego Aleksandra Margolisa (pseud. Paweł Gart, 1887-1939) i Anny Markson (1892-1986). Była pierwowzorem Ali z Elementarza Mariana Falskiego, zaprzyjaźnionego z jej rodzicami. W czasie II wojny światowej przebywała w warszawskim getcie, gdzie jej matka była lekarką. W tym czasie była uczennicą i pielęgniarką w Żydowskiej Szkole Pielęgniarek prowadzonej przej Lubę Blum Bielicką. Uczestniczyła w powstaniu w getcie. Podczas powstania warszawskiego była pielęgniarką, odznaczona Krzyżem Walecznych. Po wojnie została lekarzem pediatrą, m.in. w II Klinice Pediatrycznej w Łodzi. Opiekowała się dziećmi chorymi na cukrzycę, założyła także poradnię dla dzieci z chorobami nerek oraz ośrodek leczenia cukrzycy dziecięcej w Rabce. Po wydarzeniach Marca 1968 i rozpętanej kampanii antysemickiej nie pozwolono jej na kontynuację pracy naukowej, odrzucając rozprawę habilitacyjną, dotyczącą teorii typów cukrzycy. Wyjechała wraz z dziećmi do Francji. Zaangażowana w działalność organizacji "Lekarze bez Granic". Po 1980, gdy organizację opuścił Bernard Kouchner, współtworzyła wraz z nim organizację "Lekarze Świata" (także współzałożycielka polskiej sekcji). Pracowała m.in. na statkach-szpitalach, wyławiających na Morzu Południowochińskim uciekinierów z komunistycznego Wietnamu (tzw. boat-people), a także w szpitalach w Salwadorze, Czadzie, Afganistanie i Bośni, gdzie podczas wojny domowej współtworzyła m.in. ośrodek wsparcia dla ofiar gwałtów. Współpracowała m.in. z żoną prezydenta Francji Danielle Mitterrand. Współzałożycielka francusko-polskiego stowarzyszenia "SOS Aide aux Malades Polonais" ( Pomoc Chorym w Polsce), zajmującego się leczeniem za granicą osób nieuleczalnych w Polsce, a także organizowaniem staży profesjonalnych dla polskich lekarzy i pomocą finansową dla polskich szpitali. Prezes stowarzyszenia "Association Les Cahiers Littéraires", wydającego w okresie paryskim kwartalnik "Zeszyty Literackie". Po wybuchu stanu wojennego w Polsce organizowała pomoc dla opozycji demokratycznej. Po 1989 założycielka Fundacji Dzieci Niczyje, współzałożycielka Biura Pomocy Inicjatyw Społecznych. 6 kwietnia 1998 na wniosek dzieci została Kawalerem Orderu Uśmiechu, który odebrała w Warszawie 6 stycznia 1999. Była żoną Marka Edelmana.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)