Het Nieuwe Testament is een verzameling religieuze geschriften behorend tot het christendom. Het vormt het tweede deel van het heilige boek van de christenen, de Bijbel. Hoewel precieze datering moeilijk is, wordt algemeen aangenomen dat de geschriften van het Nieuwe Testament dateren uit de tweede helft van de eerste tot het begin van de tweede eeuw na Christus. De naam is een vertaling uit het Latijn van Novum Testamentum, wat een vertaling is uit het Grieks van Η Καινη Διαθηκη, Hê Kainê Diathêkê, hetgeen "Het Nieuwe Verbond of "Het Nieuwe Testament" betekent. De vroege christenen gebruikten het oorspronkelijk om hun relatie met God aan te geven. De meeste hedendaagse vertalingen gebruiken Novum Testamentum Graece als bron.
Het Nieuwe Testament is een verzameling religieuze geschriften behorend tot het christendom. Het vormt het tweede deel van het heilige boek van de christenen, de Bijbel. Hoewel precieze datering moeilijk is, wordt algemeen aangenomen dat de geschriften van het Nieuwe Testament dateren uit de tweede helft van de eerste tot het begin van de tweede eeuw na Christus. De naam is een vertaling uit het Latijn van Novum Testamentum, wat een vertaling is uit het Grieks van Η Καινη Διαθηκη, Hê Kainê Diathêkê, hetgeen "Het Nieuwe Verbond of "Het Nieuwe Testament" betekent. De vroege christenen gebruikten het oorspronkelijk om hun relatie met God aan te geven. De meeste hedendaagse vertalingen gebruiken Novum Testamentum Graece als bron. Het Nieuwe Testament beschrijft daden en woorden van Jezus die volgens het christendom en het Nieuwe Testament de Messias (de Christus) en de stichter van het christendom is. Verder staan de vroege geschiedenis van de eerste christelijke gemeenschappen en de leer en de prediking van de apostelen erin beschreven. Het Nieuwe Testament vormt daarmee de voornaamste basis van het christelijk geloof. Binnen dat geloof wordt behalve de Bijbeltekst van het Oude Testament ook die van het Nieuwe Testament als het Woord van God beschouwd.