| rdfs:comment
| - thumb|left|200px|Symbol Gaerdala Żelaznorękiego Gaerdal Żelaznoręki, niezłomny obrońca Zapomnianego Ludu, jest bóstwem nad wyraz szczególnym na tle swego panteonu. Spośród wszystkich bogów Złotych Wzgórz jedynie o nim można by rzec, iż jest srogi, co w rezultacie czyni go podobniejszym do krasnoludzkich bóstw. Powściągliwy sposób bycia Surowego wynika z jego oddania sprawie, jaką jest chronienie gnomich domostw. Gaerdal tak dalece przejmuje się wypełnianiem swego powołania, że całkowicie wyzbył się radości z duszy i nigdy nie folguje tak typowym dla Zapomnianego Ludu skłonnościom do zabawy. Na obliczu Tarczy Złotych Wzgórz częściej widnieje mars niż uśmiech, a na figle i psikusy płatane przez pozostałych bogów z jego panteonu pozostaje niewzruszony. Podczas wykonywania swych powinności w ż
|
| abstract
| - thumb|left|200px|Symbol Gaerdala Żelaznorękiego Gaerdal Żelaznoręki, niezłomny obrońca Zapomnianego Ludu, jest bóstwem nad wyraz szczególnym na tle swego panteonu. Spośród wszystkich bogów Złotych Wzgórz jedynie o nim można by rzec, iż jest srogi, co w rezultacie czyni go podobniejszym do krasnoludzkich bóstw. Powściągliwy sposób bycia Surowego wynika z jego oddania sprawie, jaką jest chronienie gnomich domostw. Gaerdal tak dalece przejmuje się wypełnianiem swego powołania, że całkowicie wyzbył się radości z duszy i nigdy nie folguje tak typowym dla Zapomnianego Ludu skłonnościom do zabawy. Na obliczu Tarczy Złotych Wzgórz częściej widnieje mars niż uśmiech, a na figle i psikusy płatane przez pozostałych bogów z jego panteonu pozostaje niewzruszony. Podczas wykonywania swych powinności w żadnym razie nie korzysta ze sztuczek, forteli, podstępów czy iluzji, przedkładając nad nie pewność oręża i odwagę w sercu. Cechy i podejście Gaerdala nie przysparzają mu popularności wśród Zapomnianego Ludu, tym niemniej gnomy żywią do niego uzasadniony szacunek, albowiem Surowy naucza je, jak wykorzystywać swój wzrost i naturalne zdolności do zdobywania przewagi nad większymi i silniejszymi przeciwnikami. Jeśli wierzyć temu, co głoszą plotki, to Żelaznoręki czasem chichocze w samotności, kiedy sądzi, że nikt nie patrzy. Gaerdal pojawia się jako krzepki, odziany w kolczugę gnom o gęstej czuprynie lśniących, brązowych włosów i oczach tejże barwy. Na jego twarzy niemal zawsze gości srogi grymas. Surowy najczęściej wysyła swego awatara, aby wesprzeć szykujące się do bitwy gnomy. Tarcza Złotych Wzgórz może się również objawić pod postacią skrzącego się światła, o srebrnym albo złotym kolorze, które wpierw otacza wybraną istotę, by później wniknąć w nią, obdarzając błogosławieństwem Żelaznorękiego. Gdy Gaerdal jest zadowolony ze swego sługi, pozwala mu znajdywać aleksandryty, amarathy (znane również jako kamienie tarczowe), hipersteny, karneole, różowe kwarce, perydoty, szafiry, szafiry gwiaździste i topazy. Z kolei swoje niezadowolenie demonstruje nadzwyczaj bezpośrednio - za pomocą podziemnych dudnień, głośno pękających posągów, wybuchających skał i tym podobnych omenów, których nie sposób przeoczyć. Gaerdalowi służą galeb duhry, grozy w pancerzu, srebrne smoki, strażnicze nagi, szafirowe smoki, żywiołaki ognia i żywiołaki ziemi. Boska kraina Żelaznorękiego nosi zasłużone miano Forteczki, albowiem jest najbardziej ufortyfikowanym ze Złotych Wzgórz i stanowi zarazem pierwszą linię obrony całego planu. Psikusy przyciągają tu jedynie kose spojrzenia, a śmiech słychać nieczęsto.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)