| abstract
| - thumb|right|Felix van Cantalice De Heilige Felix van Cantalice (Cantalice, 15 mei 1515 - Rome, 18 mei 1587) was een Italiaans lekenbroeder. Felix kwam uit een gezin van kleine boeren en was in zijn jeugd schaapherder. Toen hij negen jaar was, werd hij verhuurd als schaapherder en boerenknecht in Cotta Ducale en werkte daar meer dan 20 jaar. Al zijn vrije tijd ging naar het gebed. Omdat hij zelf niet genoeg gestudeerd had, las een vriend hem de levens van de woestijnmonniken voor. Dit had hem zo geboeid dat hij zelf ook monnik wou worden, maar hij vreesde er voor om in bekoring te vallen zonder overste en zocht daarom toe te treden tot de capucijnen. Daar werd hij in 1543 als lekenbroeder aanvaard in Anticoli. Hij werd naar Rome gezonden als questor en bleef daar de rest van zijn leven. Felix werd snel vermaard om zijn heiligheid. Alhoewel hij niet kon lezen, werd hij geraadpleegd door theologen voor spirituele en schriftuuraangelegenheden. Zondaars verscholen zich, toen bekend werd dat hij hun zonden kon zien en inzicht had in hun hart. Felix preekte op straat, berispte corrupte politici en gezagsdragers en zette jongeren ertoe aan om hun liederlijk leven stop te zetten. Tijdens een carnavalsperiode, wanneer de zonde zich openlijk op straat vertoont, organiseerden Felix en de H. Filippus Neri eens een processie van capucijner monniken midden de feestvierders. Fra Lupo, een bekende capucijner prediker, sprak de menigte toe en het carnaval van dat jaar eindigde. Felix werkte ook met de kinderen in Rome. Zijn natuurlijke eenvoud en zijn gebrek aan scholing maakten hem eerder kinderlijk en de kinderen vertrouwden hem. Hij liet de kinderen samenkomen en onderwees hen zingend de catechismus. Deze zangstonden werden bekend en populair. Terwijl hij op bedeltocht was, vroegen de mensen Felix om voor hen te komen zingen. Deze uitnodigingen zag Felix als een mogelijkheid om te onderrichten en hij ging dan ook gretig in op deze opportuniteit. Tijdens de hongersnood van 1580 vroegen de stadsnotabelen naar Felix als fondsenwerver en deze kweet zich onvermoeibaar van zijn taak. Zijn vriend, de H. Filippus Neri beschouwde Felix als de grootste levende heilige van zijn tijd. De H. Carolus Borromeus zocht Felix op om hem te helpen bij het opstellen van de grondregels van de oblaten van de H. Ambrosius. Hij sliep en at weinig en nam elke morgen deel aan de mis. Hij betoonde een grote devotie voor Onze Lieve Vrouw en bad regelmatig de rozenkrans, waarbij hij soms in extase kwam. Hij kreeg een verschijning van Onze Lieve Vrouw, waarbij het kindje Jezus in zijn armen mocht nemen. Onmiddellijk na zijn dood werd hij door de bevolking van Rome als heilige aangeroepen. Hij werd in 1625 zalig verklaard door paus Urbanus VIII. Zijn heiligverklaring door paus Clemens XI volgde in 1712. Zijn feestdag is op 18 mei. Hij wordt afgebeeld met het kindje Jezus in zijn armen, samen met de H. Filippus Neri en de H. Carolus Borromeus en als een capucijn met een bedelzak.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)